Laatst las ik in een boek wat er allemaal in het frietvet gedaan wordt dat bij de frituur gebruikt wordt, zogenaamde verbeteraars, om het vet langer goed te houden. En dat wordt niet direct met de meest natuurlijke middeltjes gedaan... o.a. gallaat, tert-butylhydrochinon en butylhydroxyanisol... het voorlaatste zit in vernis en hars en het laatste zou kanker veroorzaken. Maar daar blijft het meestal niet bij. Voor elk probleempje of ongemakje bestaat er wel een chemische oplossing, bij alle voedingswaren wel te verstaan...
Nu eten we ook nog wel graag eens frietjes, maar ik vind ze lekkerder zelf gebakken... niet dat dat zoveel zal uitmaken van slechte stoffen die we zullen innemen. Die stoffen kunnen evengoed in het frietvet zitten dat we kopen, of het zit al in de voorverpakte en gebakken frieten. Maar elk vermeden product is er al eentje in de goede richting ;-) Je kan natuurlijk ovenfrieten maken, wat een goed alternatief lijkt, maar daar gaat het nu even niet over.
Ik neem nu een voorbeeld van frituurolie, omdat het enerzijds een verslavend product is, en anderzijds is het principe naar heel veel andere voedingswaren te veralgemenen.
Het probleem is ook dat niet alle middeltjes die ze gebruiken om bv het frietvet langer goed te houden, op het etiket moeten staan. Er bestaat een reglement dat 'hulpstoffen' niet genoteerd moeten worden op het etiket, enkel ingrediënten. Dat geldt voor alle duidelijkheid voor ALLE voorverpakte en verwerkte etenswaren! Je bent dus nooit helemaal zeker wat je exact eet.
Vermits men vertelt dat de kwaliteit slecht en zelfs kankerverwekkend wordt als je bv olijfolie te warm verhit in je frietketel, was ik ook weer op zoek naar een alternatief. Zonnebloemolie wilde ik niet gebruiken vanwege de negatieve 'meervoudige onverzadigde vetzuren' (hetgeen je voorverpakte frietjes ook al wel bevatten). Dus daar sta je dan weer...
Tegenwoordig met de opkomst van kokosolie zouden we een gezonder alternatief voorhanden hebben. Vroeger vond je dat nergens. We krijgen dus meer opties om onze 'gezondere' keuze te kunnen maken. Maar daar ga ik nu niet verder over uitweiden, want tegenwoordig merk je dat niets zomaar gezond is ;-) Er hangt altijd wel ergens een verhaal aan vast...
Maar wat me vooral schokte, en waar ik het nu over wil hebben, zijn de etiketten van frituuroliën.
Wie leest etiketten eigenlijk? Wij tegenwoordig behoorlijk veel, met als gevolg dat 90% van voorverpakte en verwerkte producten gewoon in de winkelrekken blijven staan. Er zit zoveel troep in, maar meestal ziet het er onschuldig uit, clean labeling is dat, en we kennen de achtergrond van een ingrediënt niet.
Maar in dit geval vond ik het toch niet zo onschuldig klinken. Ik las in datzelfde boek over anti schuimmiddelen en wilde dat toch eens bekijken... en ja! Het staat zwart op wit op het etiket van de meeste grote merken van frituurolie! Wie heeft dat al gezien en dacht, "goh, nee, liever niet..."? Waarschijnlijk niet veel mensen, want ze verkopen zeer vlotjes.
Zulke producten met dat anti schuimmiddel staan over het algemeen in het midden van het supermarkt rek, op ooghoogte of "snel-mee-te-nemen" hoogte noem ik dat.
Voor het bovenste rek, voor mij als kleintje, moet je al een inspanning leveren om dat te pakken. Maar daar staan wel de betere en meer 'propere' producten (en dat kom je regelmatig tegen, denk maar aan ontbijtgranen).
In de bovenste rij vind je frituuroliën terug die 100% dat betreffende olie bevatten, bv olijfolie of zonnebloemolie... Geen verdere toevoegingen (voor zover vereist is voor het etiket natuurlijk)!
Welke keuze je ook maakt, ook al is het product niet perfect gezond (zoals frietvet), probeer dan toch een zo schoon mogelijke keuze te maken. Dat is alvast net iets minder chemische troep dat je binnen krijgt en weer een stapje dichter bij een gezonder lichaam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten